Istnieje pewna kategoria dłużników, którym wydaje się, że mogą być bezkarni i zakładają, że swoich wierzytelności nie będą spłacać. Takie osoby doskonale znają niuanse prawa i dysponują środkami finansowymi w taki sposób, aby utrudnić pracę funkcjonariuszy. Począwszy od ulokowania ruchomości u znajomych, przez pozbywanie się wszelkich wartościowych rzeczy, do lokowania kapitału na kontach, do których komornik prawnie nie będzie miał dostępu. Jego celem jest to, aby w oczach odpowiednich instytucji stał się niewypłacalny, a co za tym idzie uniknął obowiązku uregulowania wszelkich należności.
W takiej sytuacji ustawodawca przewidział sposób ochrony wierzyciela przed nieuczciwym dłużnikiem. Celowe doprowadzanie do niewypłacalności jest podstawą do wnioskowania o sądowe rozpatrzenie sprawy. Należy wykazać, że dłużnik w sposób świadomy pozbył się majątku dla osiągnięcia statusu niewypłacalnego. Ponadto trzeba udowodnić, że osoba trzecia, czyli osoba której podarowano, bądź sprzedano wartościową ruchomość bądź nieruchomość, ma z tego tytułu korzyści, a co więcej jest świadoma tego, że jej darczyńca, bądź sprzedawca uniemożliwił w ten sposób uregulowanie wierzytelności, które go obowiązują.
Do sądu należy wystąpić z pozwem właśnie do osoby trzeciej. Są to sprawy trudne i problematyczne, gdyż ciężko jest udowodnić fakt, że osoba trzecia była świadoma sytuacji prawnej i finansowej dłużnika. Jednak w wypadku, kiedy są to osoby ze sobą spokrewnione, bądź spowinowacone lub też łączą je silne więzi przyjacielskie, bądź biznesowe, można podejrzewać, że było to działanie jawne dla wszystkich stron. Wystąpienie z takim wnioskiem jest możliwe przez okres 5 lat od momentu zawarcia umowy sprzedaży bądź darowizny.
Warto pamiętać, że działania, które mają na celu niewywiązanie się z umowy, są działaniami niezgodnymi z prawem. Zmniejszenie wartości własnego majątku może grozić wyrokiem sądowym orzekającym odbycie kary o długości nawet 3 lat pozbawienia wolności, bądź w łagodniejszych przypadkach ograniczeniem wolności bądź grzywną.
środa, 18 lutego 2015
wtorek, 10 lutego 2015
Sekurytyzacja
Sekurytyzacja (ang. Asset Securitization) jest nowoczesną metodą pozyskiwania kapitału poprzez obrót papierami wartościowymi, które są zabezpieczone wierzytelnościami. Przykładem takiego papieru wartościowego może być obligacja lub certyfikat inwestycyjny, ale również kredyt hipoteczny, firmowy, bądź konsumencki, a nawet wierzytelność z karty kredytowej.
Sekurytyzacja jest wynikiem szybkiego rozwoju finansowego na rynkach kapitałowych w zachodniej Europie i Stanach Zjednoczonych. W Polsce proces ten stał się możliwy do przeprowadzenia w 2004 roku, w momencie wprowadzenia ustawy o funduszach inwestycyjnych, która uprawniła tworzenie funduszy sekurytyzacyjnych.
Nabywcami wierzytelności w Polsce są przede wszystkim banki, fundusze inwestycyjne i emerytalne. Proces sekurytyzacji jest skomplikowany i czasochłonny, jednak generalizując można wyodrębnić jego podstawowe fazy.
Początek procesu to wyodrębnienie przez inicjatora aktywów, które mają zostać poddane sekurytyzacji. Ustala się wówczas warunki prawne, jakie będą
obowiązywać podczas obrotu papierami wartościowymi, a także wnikliwie analizuje możliwości
aranżera.
Po tym następuje utworzenie SPV (ang. special purpose vehicle), czyli spółki specjalnego przeznaczenia, która jest niezależna od inicjatora i przejmuje aktywa przeznaczone do procesu sekurytyzacji. Jej podstawowym zadaniem jest emisja przygotowanych papierów wartościowych na podstawie sekurytyzowanych wierzytelności czyli emisja ABS (ang. asset backed securities).
Następnym etapem jest wnikliwa analiza ABS przez agencję ratingową, która rozważa ryzyko finansowe i wartość papierów wartościowych oznaczając je odpowiednią oceną. Sukces w obrocie ABS skutkuje przychodem dla inicjatora procesu, pomniejszonym o koszty sekurytyzacji, w związku z czym SPV za pośrednictwem agenta reguluje zobowiązania finansowe wobec wierzycieli z pieniędzy pochodzących ze sprzedaży aktywów.
Sekurytyzacja jest korzystna, dzięki możliwości pozyskania środków finansowych w stosunkowo krótkim czasie, które mogą zapewnić płynność finansową i efektywność.
Sekurytyzacja jest wynikiem szybkiego rozwoju finansowego na rynkach kapitałowych w zachodniej Europie i Stanach Zjednoczonych. W Polsce proces ten stał się możliwy do przeprowadzenia w 2004 roku, w momencie wprowadzenia ustawy o funduszach inwestycyjnych, która uprawniła tworzenie funduszy sekurytyzacyjnych.
Nabywcami wierzytelności w Polsce są przede wszystkim banki, fundusze inwestycyjne i emerytalne. Proces sekurytyzacji jest skomplikowany i czasochłonny, jednak generalizując można wyodrębnić jego podstawowe fazy.
Początek procesu to wyodrębnienie przez inicjatora aktywów, które mają zostać poddane sekurytyzacji. Ustala się wówczas warunki prawne, jakie będą
obowiązywać podczas obrotu papierami wartościowymi, a także wnikliwie analizuje możliwości
aranżera.
Po tym następuje utworzenie SPV (ang. special purpose vehicle), czyli spółki specjalnego przeznaczenia, która jest niezależna od inicjatora i przejmuje aktywa przeznaczone do procesu sekurytyzacji. Jej podstawowym zadaniem jest emisja przygotowanych papierów wartościowych na podstawie sekurytyzowanych wierzytelności czyli emisja ABS (ang. asset backed securities).
Następnym etapem jest wnikliwa analiza ABS przez agencję ratingową, która rozważa ryzyko finansowe i wartość papierów wartościowych oznaczając je odpowiednią oceną. Sukces w obrocie ABS skutkuje przychodem dla inicjatora procesu, pomniejszonym o koszty sekurytyzacji, w związku z czym SPV za pośrednictwem agenta reguluje zobowiązania finansowe wobec wierzycieli z pieniędzy pochodzących ze sprzedaży aktywów.
Sekurytyzacja jest korzystna, dzięki możliwości pozyskania środków finansowych w stosunkowo krótkim czasie, które mogą zapewnić płynność finansową i efektywność.
czwartek, 5 lutego 2015
Windykacja polubowna
Windykacja polubowna to ugodowe rozwiązanie pomiędzy dłużnikiem a wierzycielem, monitorowane i prowadzone mediacyjnie przez windykatora. Celem procesu windykacji jest spłata długu w możliwie najkrótszym czasie, im więcej czasu on zajmuje, tym większa jest niekorzyść dla wierzyciela. Polubowne ustalenie planu spłaty jest dobrym rozwiązaniem zarówno dla dłużnika, jak i dla remitenta. Główną zaletą takiego rozstrzygnięcia jest indywidualne podejście do potrzeb obu stron, a także do wypłacalności pożyczkobiorcy.
Dokładne zbadanie sytuacji finansowej dłużnika umożliwia osiągnięcie konsensusu pomiędzy stronami, a co za tym idzie, na uniknięcie procesu windykacyjnego w sądzie, który wiąże się ze stresem i dodatkowymi opłatami. Sprawy sądowe pochłaniają dużo czasu, co dodatkowo potęguje negatywne emocje pomiędzy stronami. Polubowne rozwiązanie sprawy pozwala na utrzymanie lepszych relacji pomiędzy pożyczkobiorcą a pożyczkodawcą. Windykator stara się unikać bezpośrednich starć dłużnika i wierzyciela dzięki stosowaniu perswazji. Jego działania mediacyjne od samego początku prowadzenia sprawy powinny mieć charakter dążący do zawarcia ugody. Profesjonalizm i indywidualne podejście pozwala na efektywność działań i w rezultacie na możliwie najmniej inwazyjną spłatę długu w jak najkrótszym czasie.
Dokładne zbadanie sytuacji finansowej dłużnika umożliwia osiągnięcie konsensusu pomiędzy stronami, a co za tym idzie, na uniknięcie procesu windykacyjnego w sądzie, który wiąże się ze stresem i dodatkowymi opłatami. Sprawy sądowe pochłaniają dużo czasu, co dodatkowo potęguje negatywne emocje pomiędzy stronami. Polubowne rozwiązanie sprawy pozwala na utrzymanie lepszych relacji pomiędzy pożyczkobiorcą a pożyczkodawcą. Windykator stara się unikać bezpośrednich starć dłużnika i wierzyciela dzięki stosowaniu perswazji. Jego działania mediacyjne od samego początku prowadzenia sprawy powinny mieć charakter dążący do zawarcia ugody. Profesjonalizm i indywidualne podejście pozwala na efektywność działań i w rezultacie na możliwie najmniej inwazyjną spłatę długu w jak najkrótszym czasie.
Subskrybuj:
Posty (Atom)